Bal z fajerwerkami

To był taki śliczny dzień. Słońce świeciło radosnymi promykami a na niebie nie było ani jednej chmurki. Tośka jak co rano wyjrzała prze okno.

– Jaka ładna pogoda – krzyknęła. Huraaa, hurraaa, hurraaa – zawołała

Cieszyła się bardzo, z tej słonecznej aury, bowiem od kilku dni padały deszcze i nie mogła wychodzić na podwórko. Cierpiała siedząc w domu i marząc o spacerach, zabawach na huśtawce, w piaskownicy i w parku.

– Pójdziemy na długi spacer? – dobrze Mamo ? – Pójdziemy ????

– Dobrze, pójdziemy, ale musisz zjeść pożywne śniadanie, aby mieć dużo sił do tych podwórkowych zabaw – zaśmiała się Mama.

– No to siadam do jedzenia – krzyknęła Tośka i natychmiast wgramoliła się na krzesło, stojące przy stole. Na talerzu leżały dwie kanapki z dżemem. Tośka uwielbiała „dżemik” truskawkowy.

– Mniammmmmmmm, mniammmmmmm – szeptała pod nosem podczas jedzenia. Jadła szybko bo marzyła już o podwórku.

– Już zjadłam Mamo – zawołała radośnie i pobiegła do przedpokoju włożyć kolorowe buciki.

– Idziemy? Mamo? Choć! Idziemy już!

– No już, już tylko spakuję nasze rzeczy. – Mama włożyła do torebki kilka zabawek, butelkę z wodą mineralną oraz sweterek Tośki i parasol.

– Mamo po co nam te rzeczy? Przecież jest ładna pogoda – zapytała ze zdziwieniem Tośka.

–We wczorajszej prognozie zapowiadano burze, więc trzeba być przygotowanym – odpowiedziała Mama.

– Burze? A co to jest ta burza? – pomyślała Tośka, ale nie zdążyła zadać pytania bo była już na podwórku, gdzie czekało na nią wiele atrakcji. Bawiła się w najlepsze, wraz ze swoimi koleżankami i kolegami gdy nagle zrobiło się chłodniej. Słońce schowało się za chmury, niebo pociemniało i zaczął lekko kropić deszcz.

– Tosiu ! – zawołała Mama – musimy uciekać do domu. Zaraz będzie straszna ulewa.

Nagle coś błysnęło jakby ktoś zrobił zdjęcie.

– Co to było ? co to było? – chciała zapytać Mamę Tosia, ale nagle coś huknęło i zadudniło i Tośka bardzo się wystraszyło. Podbiegła do mamy i wtulił się w nią.

– Mamo co to było? Boję Się bardzo? Co to? – pytała z płaczem Tośka.

– Nie bój się Kochanie to tylko burza – pocieszała ją Mama, głaskając po główce.

– Chodźmy do domu. W domu burza nic nam nie zrobi.

Kiedy weszły do mieszkania było znacznie mniej słychać te huki i dudnienia i fleszy też nie było juz na niebie widać.

– Mamo ja nie lubię tej burzy. Niech ona sobie już idzie! – płakała Tośka.

– Chodź córeczko, chodź do okna coś Ci pokażę – zaprosiła ją Mama.

– Ale co?

– No chodź.

– Boje się !

– Nie bój się, chodź to zobaczysz coś fajnego.

I Tośka podeszła powoli do okna balkonowego. Było z niego widać całe zachmurzone, czarne, smutne niebo.

–Brzydko – powiedziała.

Ale popatrz na te drzewa – powiedziała Mama. Co one robię ?

– Wyginają się na wietrze – odparła Toska od niechcenia

– Nie Tosiu. One tańczą.

– Tańczą ? – zdziwiła się Tośka

– Tańczą z wiatrem. Dzięki burzy drzewa i kwiaty tańczą.

– A czemu one tańczą? Jest brzydko i nie ma się z czego cieszyć. Ja tańczę tylko jak jest mi miło, dobrze i radośnie

– Ale im jest radośnie – zapewniała mama

– Jaka to?

– Zobacz pada deszcz. Podlewa kwiaty i drzewa. One się cieszą bo mogą się napić.

– O zobacz Tośka błysnęło się. O zagrzmiało. Patrz to przecież fajerwerki – zawołała mama

– Jak to fajerwerki ?

– No przecież kiedy drzewa mają bal, muszą mieć fajerwerki. Żaden porządny bal nie może odbyć się bez sztucznych ogni – zapewniała Mama.

– To nie trzeba się bać tej burzy ?

– No pewnie, że nie!

– Tylko dlaczego jest tak ciemno i szaro? – dopytywała niepewnie Tośka

– No jak to czemu, aby było dobrze widać blask fajerwerków.

– To nie trzeba się bać tej burzy ? – powtórzyła Tośka

– No pewnie że nie ! Burza jest potrzebna. Zobacz jak wiele szczęścia daje przyrodzie. Drzewa aż tańczą z tej radochy.

–Wiesz Mamo. Jak tato przyjdzie z pracy to mu opowiem wszystko o tej burzy. Powiem żeby się nie bał, bo jak jest burza to pada deszcz, który daje pić drzewom i one wtedy tańczą na wietrze z tej radości. Mają taki bal z fajerwerkami.